t' HOGELAND, inspireerde mij tot deze gedachten in maximaal 140 tekens gevat...
2012:
Het oog van de storm dat verwilderd blikt en nat, onstuimig kust naar Wad bestemming. (Waddenkust)
2011:
Vanmorgen boven 't Hogeland een pallet aan prachtige kleuren, ik wilde voorbij de horizon.
De wind huilt en hagelt. Luister naar herhaling van verlies, verlangen. Vorm van rauw, wat mij kwetsbaar krachtig maakt.
Aan de rand van Nederland, hier vind ik het einde van een nieuw begin. Nu op de dijk kent mijn aanwezigheid, geen verleden, geen toekomst.
Windkracht geselt eenzame bomen. Veerkracht laat takken buigen onder zweepslagen. Ik loop voorbij en houd mij op de vlakte.
In het grijs boven mij kraaiende tonen, onder mijn voeten het monotone zwart. Hier kan ik aarden.
Lekker vroeg thuis, wandeling met hond. Waar de hemel de zon niet meer ziet en ik in het donker ruimte vind.
In een verlaten appelboomgaard Abelstok, ademde ik zoete geuren gist vergankelijkheid... en omhulde mij met troostelijk grijs.
Ochtendwandeling in grijze nevel, klaart de mist in mij op.
Geploegde aarde, zwarte lijnen, daar liep ik asymmetrisch door Niemandsland.
Zuiveren; vrije week, blubberen in vette klei, nabij kwelder en kust. Ruimte in alle opzichten.
Op het land dat leeg raakt, raakt de herfst mij. Heerlijk!
In zag ganzen in hun vlucht, één gaf richting aan.
